หลับตาลงก่อน หายใจเข้าออก

ฉันรู้ว่าเธอต้องผ่านอะไรมากมาย

รู้สึกอย่างไร เขียนมันออกไป คำถามที่มีในใจต่อสิ่งนั้น

พยายามจะทำทุกสิ่ง

พยายามกำหนดทุกอย่าง

พยายามจะไขว่และคว้าหาความหมาย

พยายามจะทำทุกอย่าง

พยายามจะดีสักทาง

พยายามจะแบกรับเอาไว้

ให้ฉันยืนอยู่ตรงนี้ (ข้างๆเธอ)

ก่อนที่ทุกๆอย่างแตกสลาย

และให้ทุกๆสิ่งผ่านไป (ไม่เป็นไร)

อย่าไปโทษตัวเอง เข้าใจไหม`

เมฆหมอกไม่เคยหายไป

เพียงผันเปลี่ยน กลายเป็นฝน 

หล่นจากฟ้า รอเวลาลงท้องทะเล

จริงๆไม่ได้อยากจะพูดหรอก

ทิ้งไว้ให้เราคิดพรุ่งนี้ต่อ

คิดไป ซ้ำไป วนไป ซ้ำมา คงกลั้นน้ำตาไว้ได้หรอก

ลองพูดให้ใครได้รับฟัง นั่งจมกับตัวเองก็เท่านั้น

สุดท้ายคนที่ถูกทำร้าย (มีเพียงเธอ)

ฉันยืนอยู่ตรงนี้ (ข้างๆเธอ)

ก่อนที่ทุกๆอย่างแตกสลาย

และให้ทุกๆสิ่งผ่านไป (ไม่เป็นไร)

อย่าไปโทษตัวเองอีกเลยนะ โทษตัวเองคงไม่ไหว

ปล่อยให้ใจตัวเองได้รักอีกครั้ง

ให้ฉันยืนอยู่ตรงนี้ (ข้างๆเธอ)

ก่อนที่ทุกๆอย่างแตกสลาย

และให้ทุกๆสิ่งผ่านไป (ไม่เป็นไร)

อย่าไปโทษตัวเองอีกเลยนะ โทษตัวเองคงไม่ไหว

ปล่อยให้ใจตัวเองได้รักอีกครั้ง

อีกครั้ง

(Daijobu นายโอเคมั๊ย?)